Rdzeniem urządzenia jest śruba, która jest głównym elementem napędowym. Śruba jest zamknięta w metalowej obudowie, zwykle w formie cylindra (rury) lub półcylindra (koryta). Elementem ruchomym w wału ślimakowym jest ślimak: może on pracować w sposób ciągły dzięki swojemu spiralnemu kształtowi i specjalnej konstrukcji zwojów.
Cechy konstrukcyjne wału ślimakowego
Spirale śrubowe są zazwyczaj wytłaczane z pojedynczych podkładek dzielonych. Zazwyczaj używana jest stal, ale do transportu materiałów ściernych można stosować żeliwo. Dzięki temu wał główny jest o wiele bardziej wytrzymały, ale znacznie wzrasta cena przenośnika ślimakowego, dlatego częściej montowane są w nim elementy stalowe.
Centralną częścią ślimaka jest wał rurowy. Zazwyczaj składa się on z pojedynczych odcinków o długości 2-4 metrów. Na jego powierzchni zamocowane są łopaty śmigła. Wał ślimakowy jest podparty na krawędziach przez łożyska, które są przymocowane wewnętrznie do powierzchni czołowej koryta.
Zsuwnia przenośnika ślimakowego jest również montowana w małych sekcjach. Zastosowanym materiałem jest blacha stalowa. Może być półokrągła lub zaokrąglona. W celu zmniejszenia tarcia w mechanizmie pomiędzy ścianką zsypu a śmigłem jest szczelina o szerokości ok. 6-10 mm.
Maszyny Budrem budowane są w oparciu o nowoczesną technologię, dlatego w ich konstrukcji stosujemy łożyska toczne. Ich zalety – chronią wnękę wewnętrzną przed kurzem, brudem, ułatwiają konserwację urządzeń, zapewniają długą żywotność urządzenia.
Miejsca załadunku i rozładunku wyposażone są w gniazda. W pokrywie i dnie obudowy wycięte są okna, do których podłączone są wyloty. Mogą one być wyposażone w zasuwy zębate lub konwencjonalne.
Przenośnik ślimakowy jest napędzany przez silnik elektryczny. Napędem w wału ślimakowym może być pasek klinowy lub przekładnia. Zazwyczaj mechanizm przeniesienia napędu jest umieszczony na końcowej części obudowy.
